Pascalle de Jager is op zoek naar de spanning die ontstaat als we meer vertrouwen op technologie dan eigen oordeel.

Het gezegde 'Ik ben maar een mens' drukt een diepgeworteld gevoel uit dat we hebben over iets, iets rommeligs, geneigd om te dwalen, inadequaat, iets onvolmaakt, we proberen dit te compenseren door te vertrouwen op technologie. Verbinding maken met technologie om een ​​emotie te voelen, in plaats van een emotie te voelen en contact te maken met andere menselijke wezens. Het vertegenwoordigen (her) creëren van menselijke representaties en het projecteren van emotionele kwaliteiten op levenloze objecten.

‘We stellen zelden vraagtekens bij onze technologische vooruitgang, en hoe deze onze menselijkheid beïnvloedt. We missen het begrip van deze, onze andere, onze andere, met andere technologie, maar tegelijkertijd. creëert een fragmentatie binnen onze verkopen, waar we worden verscheurd tussen het fysieke en het virtuele.’